مطالعه اثر محافظتی آلوئه ورا بر تغییرات هیستولوژیک و هیستومتریک بیضه موش صحرایی دیابتی

در بیماری دیابت ساختار و عملکرد اندام­های زیادی ار جمله ساختار بافتی بیضه تغییر می­یابد.  برخی از عوامل ضد دیابتی و محافظ، سبب کاهش هیپرگلیسمی و اختلالات ناشی از آن می­گردند و می­توانند سبب کاهش عوارض جانبی دیابت و استرس اکسیداتیو در بیضه گردند.  آلوئه ­ورا دارای اثرات مختلفی از جمله کاهش­ قند خون است.  با این پیش فرض، در مطالعه حاضر، اثر محافظتی آلوئه ورا بر ساختار بافتی بیضه موش­ دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت.  بدین منظور  25 سر موش صحرایی نر بالغ در محدوده وزنی 240-220 گرم در پنج گروه پنج­تایی تقیسم شدند: 1-گروه شاهد: موش های این گروه سالم و در شرایط طبیعی تا پایان دوره نگهداری شدند- گروه دیابتی:  در این گروه، موش ها با تزریق mg/kg60  استرپتوزتوسین از طریق تزریق داخل صفاقی دیابتی شدند و هیچ گونه داروی دیگری دریافت نکردند.  3- گروه دیابتی دریافت کننده آلوئه ورا:  در این گروه موش های دیابتی روزانه mg/kg300 به مدت 7 هفته آلوئه ­ورا از طریق خوراکی (گاواژ) دریافت کردند.  4- گروه دیابتی دریافت کننده انسولین:  در این گروه موش های دیابتی در طول دوره نگهداری به میزان mg/kg60  انسولین دریافت نمودند.  5- گروه شاهد دریافت کننده آلوئه­ورا:  موش های این گروه سالم و روزانه mg/kg300 ژل آلوئه­ورا از طریق خوراکی (گاواژ) دریافت نمودند.     پس از پایان 7 هفته، موش­ها وزن­کشی و قند خون آنها اندازه­گیری شد و سپس با کلروفرم آسان­کشی و بیضه­های آنها برداشت گردید.  در ابتدا وزن بیضه­ها و سپس حجم آنها با استفاده از روش جابجایی آب محاسبه گردید.  جهت مطالعه بافت شناسی، از هر یک از بیضه ها نمونه­هایی به ضخامت حداکثر 5/0 سانتی­متر برداشت گردید.  پس از تثبیت نمونه­ها در فرمالین 10 درصد، با استفاده از روش معمول تهیه مقاطع بافتی پارافینی، برش­هایی به ضخامت  6-5 میکرومتر تهیه و مورد رنگ­آمیزی h&e قرار گرفتند.     نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین قطر لوله­های اسپرم­ساز، ارتفاع اپی­تلیوم لوله­های اسپرم­ساز، میانگین تعداد سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی در هر لوله اسپرم­ساز به میزان قابل توجهی در موش­های صحرایی دیابتی نسبت به گروه شاهد کاهش می یابد.  ولی در گروه دیابتی دریافت کننده آلوئه­ورا همانند گروه دیابتی دریافت کننده انسولین این تغییرات ساختاری در بافت بیضه به طور معنی داری کاهش یافت.  وزن موش­های صحرایی دیابتی نیز در گروه های درمانی افزایش معنی داری داشت.  بنابراین ژل آلوئه­ ورا  به طور مستقیم یا غیر مستقیم دارای اثر محافظتی قابل توجهی بر ساختار بیضه  موش های دیابتی می باشد.